Abchazja

Ja jestem z Akarmary, mówi Wiktor jeszcze w knajpie koło dworca autobusowego w Tkwarczeli, pojadę tam z wami. Tysiąc rubli za przejażdżkę w dwie strony. Dobra, może być osiemset. Samochód na wodę nie pojedzie. A ja? A ja z czego mam żyć?

Poranek w Oczamczirze wstawał długo. Nieśmiałe październikowe słońce rozrzedzało powoli poranne mgły, wydobywając z ich ukrycia porozstawiane przy błotnistych ulicach domki jednorodzinne. Zamieszkały-pusty-zamieszkały-opuszczony-zamieszkały-zrujnowany - można było wyliczać, idąc przez Oczamczirę. W jednym domu tli się życie, drugi pustymi oknami opowiada jakąś smutną historię.