Jedenastego września 2006 roku świat przejmował się piątą rocznicą ataku na World Trace Center, Siaosi Tāufa’āhau Manumataongo Tuku’aho Tupou V został zaprzysiężony jako piąty król Tonga oraz dwudziesty trzeci Tu’i Kanokupolu Tongatapu, ówczesny premier Jarosław Kaczyński (!) ogłosił datę wyborów samorządowych, a ja rozpocząłem wieloletnią przygodę z fotografią kolejową.
Kalendarz nie kłamie – to już dziesięć lat. Dziesięć lat, od kiedy spełniło się moje marzenie i zostałem przyjęty w poczet fotografów galerii internetowej World Rail Photo. Bo tak naprawdę bieganie z aparatem wśród torów uprawiałem dużo wcześniej. Tylko że pierwsze zdjęcia pochodziły z klasycznej małpki – prostego aparatu analogowego Minolty o zastosowaniu typowo urlopowym. Pamiętacie te czasy, kiedy po trzydziestu sześciu zdjęciach trzeba było szukać sklepu z filmami fotograficznymi?
Nie zapomnę, jakie wrażenie robiły na mnie zdjęcia dodawane na WRP. Co druga klatka – palpitacja serca, drżenie rąk i zazdrość, potworna zazdrość. Bo ja miałem trzynaście, czternaście lat i trudno było mi się ruszyć gdzieś dalej. A chłopaki na galerii dodawali zdjęcia z tak dalekich stron jak Chojnice, Frombork, czy nawet Przemyśl!
31.03.2006, odcinek Kadyny – Suchacz Zamek. To jedno ze zdjęć, które w 2006 roku podziwiałem długimi godzinami. Fot. Piotr Stanisławski (Pedro).
Aż w końcu sam wybrałem się gdzieś dalej, i to od razu najdalej, jak tylko można – na wymianę szkolną do Australii. Zdjęcie, za pomocą którego dostałem się do elitarnego grona fotografów WRP, przedstawiało kolej jednoszynową na Pyrmont Bridge w Sydney.
Miałem 15 lat, fotografowałem starym analogowym Canonem, zdjęcia skanując potem na domowym skanerze kiepskiej jakości. Podpisywałem się na fotografiach Comic Sansem i nadużywałem emotikonów w opisach oraz komentarzach. Trochę mi za to wstyd.
Zmieniły się czasy i kolejowa estetyka. Pociągi są dziś czystsze, bardziej jednolite… i nudniejsze. Nie ma już wielu klimatycznych bocznych linii z zapuszczonymi dworcami. Prawie nie kursują zdezelowane, okopcone lokomotywy spalinowe – ich miejsce zajęły plastikowe szynobusy. To, co pasażer odczuwa jako zmianę na lepsze, dla kolejowego fotografa oznacza niemal zmierzch pasji. Dlatego w pewnym momencie przerzuciłem się prawie w stu procentach na fotografowanie zagranicznych pociągów.
Wielka przygoda z fotografią kolejową trwa nadal. Jej historia to również historia spełniania marzeń – bo na drodze trafiły się tak niezwykłe miejsca, jak południowoamerykańskie autobusy szynowe (dosłownie: autobusy), pociągi mknące przez syberyjską tundrę, wiecznie zaśnieżona linia kolejowa w norweskich górach. Poniżej zebrałem przekrojową serię zdjęć wrzucanych przez te dziesięć lat. Przeżyjcie ten czas razem ze mną!
6.08.2006 Sydney, Pyrmont Bridge. Monorail w drodze pomiędzy przystankami Darling Park a Harbourside. Zdjęcie jest już historią – parę lat temu kolej jednoszynowa w Sydney została zamknięta.16.08.2006 Pociąg Sydney CityRail na Bondi Line pomiędzy stacjami Kings Cross i Martin Place.23.08.2005, Podolinec, Słowacja. W tamtym okresie często uskuteczniałem tak zwane “ganianki” – mama goniła pociąg samochodem, a czternastoletni ja co pewien czas wyskakiwał i robił zdjęcie. To powstało akurat z okna samochodu.23.07.2006, Jeleniów. SU42-502 z pociągiem pospiesznym do Wrocławia złapana pomiędzy Kudową Zdrój a Lewinem Kłodzkim.22.10.2006, stacja Lednogóra. Pierwsze eksperymenty z bardziej zaawansowanymi formami fotografii.16.09.2006, Bory Tucholskie, okolice Rytla. ST44-910 ciągnie pociąg towarowy z Zajączkowa Tczewskiego do Szczecina. Pierwszy “Gagarin” na szlaku – bezbrzeżny zachwyt!22.10.2006, Jankowo Dolne. Tak, podpisywałem swoje zdjęcia Comic Sansem… W trosce o zdrowie psychiczne widzów, z pozostałych zdjęć podpisy zostały wykasowane.10.12.2006, Ludwikowice Kłodzkie. Przeróbka fotografii z parowozem w duchu starej pocztówki.31.07.2007, Teodozja, Krym. Tłum letników w drodze na plażę przechodzi przez tory kolejowe. Same nowości: nowy aparat, pierwsza podróż na wschód, nowy podpis pod zdjęciem…Jesień 2007, gdzieś po drodze z Działdowa do Brodnicy. To zdjęcie nigdy nie znalazło się na WRP, bo w tamtym okresie nie przedstawiało większej wartości. Dzisiaj już jest historycznym rarytasem. Kto by pomyślał, że tak szybko pożegnamy serię SU45?3.05.2008, Červená Skala, Słowacja. “Nurek” wjeżdża na stację ze słynnym pospiesznym Horehronec.15.07.2008, Kirowsk. Marzenie spełnione. Pierwszy raz w życiu odwiedziłem prawdziwe sowieckie przemysłowe miasto, położone na dalekiej północy.15.07.2008, Kirowsk, półwysep Kolski.05.01.2010, Poznań, “wolne tory”. Spalone wagony kontrastują z budynkami “poznańskiego Manhattanu”. Dzisiaj zaraz obok stoi wielkie centrum handlowe Poznań Shitty Center.08.07.2010, Bendery, Naddniestrze. Zdjęcie niepozorne, ale to pierwsza w życiu wizyta w nieuznawanej republice.02.09.2011, MOŻD (Moskiewska Kolej Okrężna), odcinek Kanatczikowo-Presnia w świetle zachodzącego słońca.07.09.2011, 110 km linii Czum – Łabytnangi. Pociąg towarowo-osobowy relacji Łabytnangi – Workuta rusza z przystanku położonego pośrodku niczego.21.07.2012, Kiruna, Szwecja. Należąca do konsorcjum LKAB wielka lokomotywa IORE zbliża się do końca podróży z siedemdziesięciowagonowym składem.04.05.2013, Boliwia, trasa Cochabamba-Aiquile. Przystanek na kurczaka i zupę. Nigdy w życiu nie czułem się tak egzotycznie, jak podczas przejazdu tym starym szynobusem. Pełną fotorelację zamieściłem na świeżutkim wówczas blogu.03.05.2013, Puno, Peru. W tle święte jezioro Titicaca – najwyżej położone żeglowne jezioro świata (3812 m n.p.m.) Komentarz pod tym zdjęciem pozostawił Wojtek. W ten sposób się poznaliśmy – kto by się spodziewał, że raptem rok później wyruszymy razem do Ameryki Południowej?6.12.2013, Tel Awiw. Intercity na południe złapany pomiędzy stacjami HaShalom i HaHagana. To zdjęcie otwierało mój artykuł ze “Świata kolei” o pociągach w Izraelu.7.06.2014, górski płaskowyż Hardangervidda, Norwegia. Pociąg numer 64 z Bergen do Oslo wjechał do Finse – najwyżej położonej stacji w Norwegii (1222 m n.p.m.). Kolejne marzenie spełnione. Będąc dzieckiem, często zaglądałem na kamerkę internetową nadającą na żywo ze stacji Finse. Jak wtedy marzyłem o wyjeździe do Norwegii…! Minęło parę lat i sam tutaj dotarłem. A potem napisałem obszerny artykuł o kolejach w Norwegii.Takie miłe pozdrowienia zdarzają się niestety dość często. Kozacza Łopań, Ukraina.9.11.2014, na szlaku z Ollagüe do Calamy, Chile. Trio ciężkich wąskotorowych (1000 mm) lokomotyw GL26C zmierza nad ocean z transportem rudy cynku. Wokół rozciąga się jedno z najsuchszych środowisk na świecie – pustynia Atacama. Druga podróż do Ameryki Południowej pozwoliła mi sporządzić obszerny materiał o kolejach na terenie Andów.14.07.2015, Ukraina, okolice wsi Poligon. D1-717 jako pociąg osobowy relacji Mikołajów-Tymkowo przejeżdża przez pola słonecznika.07.03.2016, Gdańsk Rębiechowo – Gdańsk Port Lotniczy. Pociąg Pomorskiej Kolei Metropolitalnej dojeżdża do terminalu gdańskiego lotniska. Polska kolej bardzo zmieniła się przez te dziesięć lat. Różnica pomiędzy tym zdjęciem, a pierwszymi w zaprezentowanej galerii, jest kolosalna. Prawda?
Dziękuję rodzicom za wspieranie pasji i dawanie możliwości jej realizowania. Dziękuję towarzyszom podróży (zwłaszcza Piotrkowi!) za cierpliwe wyczekiwanie przy torach, bo “już za chwilę na pewno pojedzie pociąg”.
Adminom i użytkownikom WRP bardzo dziękuję za minione 10 lat – wasze rady i komentarze pozwoliły mi szlifować umiejętności. Obyśmy się jak najdłużej spotykali na szlakach!
